ABD’nin “Kudüs İsrail’in başkentti” çıkışıyla Ortadoğu’daki tansiyon yeniden yükseldi. İçte ve dışta sıkışan Erdoğan, fırsatı kaçırmayarak, durumu “Allah’ın yeni bir lütfuna” dönüştürdü. Selahaddin Eyyubi’nin torunlarıyla kavgalı olan Erdoğan “öncü” olabilir mi?
BBC’nin Rakka haberini yorumlayan İngiliz gazeteci Steve Sweeney, haberlerin Kürtlere yönelik yeni bir “İngiliz oyununun” habercisi olduğunu söyledi. Sweeney, iddiasını ilerleterek DAİŞ’i yenilgiye uğratan YPG’nin silahsızlandırılmak istendiğini savundu.
BBC’den sonra bu kez The Times devreye girerek, “Rakka anlaşması sonrası yüzlerce IŞİD'li Türkiye üzerinden Avrupa'ya geçiyor” haberini servis etti. AA da Telal Silo haberiyle rol üstlendi. Suriye’de çözüme gidilirken Kürt karşıtı haberler neden arttı?
İktidar, “basit” bir hesapla “Paralar örgüte gitmesin” diye atadığı kayyumlar, belediyelerde gelir ve giderlerin üzerine sis perdesi çekti, denetim mekanizması ortadan kalktı. Bir yılını geride bırakan kayyumlardan sonra gelir dağılımı bozuldu, eşitsizlik ve sosyal adaletsizlik arttı.
Zarrab davası ve Man belgeleriyle yeniden “yolsuzluk” suçlamalarıyla gündeme gelen AKP yönetimi, dikkatleri başka yere çekmenin arayışı içerisinde. MGK Efrin, Dışişleri Bakanlığı kaynakları da PYD sinyali verdi. Kürt sorununda çatışma senaryoları yine devrede.
Cumhurbaşkanı Erdoğan, “Beyefendi, Cumhurbaşkanı böyle istiyor” sözüne atıfta bulunarak, “bürokratik oligarşi”den yakınırken, bürokratik oligarşinin varlığını ve doğuşunu cumhuriyetin kuruluşuna dayandıran Öcalan, defalarca AKP iktidarını uyarmıştı.
Suriye’de 6 yıldır süren savaş, QSD’nin Rakka’yı DAİŞ’ten kurtarmasının ardından yeni bir sürece evirildi. Bölgesel ve uluslararası güçler “çözüm” adı altında yeni hamleler yaparken, sahadaki demokratik güçler ise halklara “demokratik ulus” çözümünü sunuyor.
Türkiye’nin Suriye’de iflas eden Kürt karşıtı politikasının yeniden dizayn edilmesini isteyen kimi iktidar çevreleri, PYD’ye karşı Barzani çizgisi ile işbirliği yapılmasını ve Türkiye’nin "yandaş Kürtler" üzerinden çözüm masasına müdahil olması önerisinde bulunmaya başladı.
Arabistan’da son dönemlerde yaşanan gelişmeler ve “reform” açıklamaları, PKK Lideri Abdullah Öcalan’ın 2000’lı yıllardan sonra sistemli bir şekilde gündeme getirdiği “dinde reform ve rönesans” önerisini hatırlattı.
Soçi zirvesinde Rusya ve İran’ın bütün dayatmalarını kabul eden ve bunu da “PYD ile aynı masada olmayız” sözleriyle kapatmaya çalışan Türkiye, QSD’ye verilen silahları da gündemde tutmaya devam ediyor. Ankara ile Washington’da yapılan açıklamalar ise uyuşmuyor.
Suriye savaşına “çözüm bulmak” iddiasıyla sürdürülen girişimler baş döndürücü bir hızla sürüyor. Cenevre, Astana, Soçi ve Riyad’da organize edilen, Viyana’da ise sürdürülmesi amaçlanan görüşmeler, “Kürtsüz olsun” dayatmaları nedeniyle başarısızlığa mahkum ediliyor.
1952 yılından beri NATO’nun bir parçası olan Türkiye, neden NATO müdahalesine maruz kaldı? Öcalan, “Eğer çözüm süreci biterse Türkiye NATO operasyonuna açık hale gelir” demişti.
BBC’nin “Rakka’nın kirli sırları” haberi ve beraberindeki gelişmeler, tam da ABD ve Rusya’nın “Suriye’de askeri yöntemlerin bitirilmesi ve siyasi çözüm bulunması” anlaşmasını deklere etmelerinin hemen sonrasına denk gelen İngiliz tipi bir müdahaleye işaret ediyor. Bu operasyon neyi hedefliyor?
Cumhurbaşkanı Erdoğan’ın Rusya’dan sonra sürdürdüğü Körfez gezisinin oradaki gelişmelerle ilgisinin olduğuna işaret eden Ortadoğu uzmanlarına göre, İslam’da reformun zamanı gelmiş ama Arabistan’ın bunu yapma şansı yok.
Suriye savaşında sona gelindikçe “çözüm” kendini dayatıyor. ABD ve Rusya siyasi çözümde mutabık kaldı. Kürt fobisi olan Türkiye de “siyasi çözüm” diyor; ancak “Kardeş Esad” mı, demokratik Suriye mi?