Mafên girtiyên siyasî yên li Tirkiyeyê û bakurê Kurdistanê bi awayekî kêyfî tên binpêkirin û her roj zext û zordariya li ser girtiyan dijwartir dibin. Girtiyê nexweş ê bi navê Fîkret Erden ê ku li Girtîgeha Tîpa F a Ewlehiya Bilind a Kirikkaleyê tê ragirtin û ev 5 sal in ku di girtîgehê de ye û perçeyên bombeya ku pê ve hatiye teqandin di zikê wî de ne ev 2 sal in kincên wî yê zivistanê ku ji aliyê malbata wî re ji wî re tên şandin, ji aliyê rêveberiya girtîgehê ve radestî wî nayên kirin. Erden ê ku nexweşe û nayê tedawîkirin ji ber radestnekirina kincên wî zivistanê jî rojên zehmet derbas dike. 

 

Dayika Erden Sidika Erdenê têkîldarî mijarê de axivî. 

 

5 SAL IN DI LAŞÊ WÎ DE PERÇE HENE

 

Sidika Erdenê anî ziman ku ev 5 sale ku di zikê kurê wê de perçe hene lêbelê ji ber ku nayê tedawîkirin rojên zehmet derbas dike û wiha axivî: "Kurê min ji destê xwe yê çepê seqet e û zehmetî dikişîne. Ji ber wê jî destê xwe yê rastê jî nikare bi hêsanî bikar bîne. Her wiha nabin bijîşkan. Ev 5 sal in nabin bijîşkan. Ji pişta xwe, ji destê xwe her dera laşê xwe ve zehmetiyê dikşîne. Dema ku di pêvçûnê de wesayita zirxî pê li kirî hestiyê laşê wî hemû hûrkirin. Hatiye girtin heta niha jî nabin nexweşxanê û nayê tedawîkirin. Ew bombeya ku dijmin avêtine perçeyê wê hemû di laşê wî de mane. Ev perçeye jî nêzikî dilê wî de dimînin. Ji ber wê jî pê astengiyê dibine. Dema ku dibin nexweşxaneyê jî jê re nabêjin ku di zikê wî de perçe hene. Piştî 5 salan ji nû ve birine nexweşxanê û bijîşk nû jê re gotiye ku di laşê wî de perçe hene. Ji ber van perçeyan her carê ser hişê xwe ve diçe. Zikê wî de gelek perçe hene. Bi zanebûn jê re negotine ku di laşê wî de perçe hene. Ev îşkence û tundiya ku li ser zarokên me tê kirin ne kêmî ya Îsraîlê ye."

 

2 SAL IN KINCÊN ZIVISTANÊ NADINÊ

 

Erdenê bi lêv kir ku ev 2 sal in ew kincên zivistanê ji kurê xwe re dişine lêbelê radestî wî nakin û wiha domand: "Kincên wî yê zivistanê nadinê. Ev 2 salin ez her meha payîzê de ji kurê xwe kincên zivistanê dişinim lêbelê paşve dikşînin. Îsal jî min kincên wî yê zivistanê şandin lêbelê hê radestî wî nekirine. Ez çend roj beriya niha çûm hevdîtinê kurê min got,' hê kincên min ê zivistanê nedane min' Kincên havînan zivistanê û yê zivistanê jî havînan didinê. Zivistana wê derê zehmete. Havînê li wê derê berf heye. Ji ber ku kincên wan ê zivistanê jî nadinê pir zehmetiyê dikşîne. Bi her awayî ve zehmetiyê dikşîne. Her carê li wan gefa,' heke ku hûn nesekînin em ê we bikin hûcreyê de' ev zarokên me ne û mirov in. Ev çend carin ku ez jê re kinc dişinim kincên wî yê zivistanê nadinê. Min jê re stûmal şandibû ew jî nedane û ji me re paşve şandin. Gotin,' rengê wê spî ye, em nadinê' spî dikin hincet, reş dikin hincet, qehweyî dikin hincet. Her rengekî dikin hincet û nadinê. Li ser zarokên me hovitiyê dikin. Ji xwe di nava çar diwaran de ne û ser vê kincên wan jî nadinê. Dermanê wî jî nadine. Dema ku dibin nexweşxaneyê jî dermanê ku bijîşk jê re dinivîse jî kêm didinê û hemû dermanên wan nadine. Heta ku min jê re pêlav şand û pêlava wî jî nedane û gotin,' rengê wê zer e' em nizanin ku êdî çi bikin." 

 

BANGA PIŞTEVANIYÊ

 

Erdenê daxwaz kir ku ev pêkanîn bi dawî bibe û ev bang kir: "Banga me ji tevahiya saziyên mafên mirovan ew e ku li dijî vê neheqiyê deng derbixînin û qebûl nekin. Zehmetiye ku zarokên me yên girtîgehê de dikşînin tu kes nakşîne dixwazin ku dengê wan bê bihîstin û ev pirsgirêk û îşkenceya ku li ser wan tê kirin bi demildest bi dawî bibe."

 

Ma / Zeynep Durgut